Kieżmarski Szczyt (Kežmarský štít) - nazwa tego wybitnego szczytu pochodzi od spiskiego miasta Kieżmak. Jest też jednym z najwyższych tatrzańskich szczytów. Najbardziej imponująca południowa ściana oferuje szereg ciekawych dróg wspinaczkowych. Szczyt jest dostępny dla turystów wyłącznie w towarzystwie przewodnika. W jego masywie znajduje się również Mały Kieżmarski Szczyt, którego północna ściana jest jedną z najwyższych w Tatrach.
Kieżmarski Szczyt od południa. Fot. Mikołaj Pudo
Z taternickiego punktu widzenia najciekawsza jest południowa ściana o wysokości 550 metrów. Należy ona do piękniejszych letnich ścian tatrzańskich. Tutaj znajduje się - przez wielu - Wielkie Zacięcie VI+, uważane za najpiękniejszą szóstkę Tatr.
Widok na południową ścianę Kieżmarskiego Szczytu z Drogi Motyki na wschodniej ścianie Łomnicy. Fot. dg
Wysokość: 2558 m n.p.m.
Lokacja: Tatry słowackie
Pierwsze znane wejście: 1615, czerwiec - David Frölich ze szkolnymi kolegami i być może przewodnikiem.
Pierwsze wejście zimowe: 1906, 8 marca - Günter Oskar Dyhrenfurth, Alfred Martin.
WHP tom XXII
Opis
Kieżmarski Szczyt jest zwornikowym szczytem w grani Wyżniego Baraniego Zwornika w słowackich Tatrach Wysokich (pomiędzy Granią Wideł, a Małym Kieżmarskich Szczytem. Pomiędzy MKSz, a Kieżmarskim Szczytem znajduje się Wyżnia Kieżmarska Przełęcz (Vyšná Kežmarská štrbina). Pomiędzy Wschodnim Szczytem Wideł, a Kieżmarskim Szczytem znajduje się Kieżmarska Przełęcz (ok. 2463 m).
Kieżmarski Szczyt góruje nad dolinami:
- Miedzianą Kotliną – odnoga Doliny Dzikiej należącej do systemu Doliny Kieżmarskiej
- Świstówką Huncowską – górne piętro Doliny Huncowskiej
- Lejkowym Kotłem i Cmentarzyskiem, należącymi do Doliny Łomnickiej
Patrząc od południa z Doliny Łomnickiej widzimy 500 metrową ścianę południową i południowo-zachodnią. Z kolei 500 metrowa ściana północno-zachodnia spada do Miedzianej Kotliny. Najłatwiejsze drogi wejścia na wierzchołek prowadzą od Kieżmarskiej Przełęczy, Rakuskiej Przełęczy i Huncowskiej Przełęczy. Na północ od Kieżmarskiego Szczytu znajduje się Mały Kieżmarski Szczyt, uważany dawniej za niższy wierzchołek rozległego masywu Kieżmarskiego Szczytu. Z czasem uznano ich odrębność. Pomiędzy Kieżmarskimi Szczytami znajduje się Wyżnia Kieżmarska Przełęcz.
Historia zdobywania
Kieżmarski Szczyt ze względu na swoje położenie był jednym z pierwszych wysokich szczytów tatrzańskich, które odwiedzano. Całkiem możliwe, że pierwszego wejścia dokonali koziarze, polując na Kozice w XVII wieku lub nawet wcześniej. Pierwsze wzmianki o zdobyciu Kieżmarskiego Szczytu pochodzą z początków XVII wieku. W czerwcu 1615 r. na szczycie był David Frölich (uczeń liceum w Kieżmarku, późniejszy matematyk) ze szkolnymi kolegami i być może przewodnikiem. Ogólnie szczyt odwiedzali turyści i naukowcy. Następne znane wejście miało miejsce 1654 roku (Daniel Speer, znanego jako Simplicissimus, oraz czterech innych studentów i przewodnika Gärtnera). Prawdopodobnie wejść było więcej niż kilka. Na szczyt wchodzono od Rakuskiej Przełęczy (przez Świstówkę Huncowską i Huncowską Przełęcz), przez Świstówkę Huncowską przez Wyżnią Kieżmarską Przełęcz oraz od Rakuskiej Przełęczy przez Mały Kieżmarski Szczyt.
Kieżmarski Szczyt w późniejszych latach popadł nieco w zapomnienie. Dopiero w drugiej połowie XIX wieku coś się zmieniło, chociaż i tak większość ruchu koncentrowało się na modnej wówczas Łomnicy.
Zimą na szczyt weszli Günter Oskar Dyhrenfurth i Alfred Martin w 1906 roku.
Widok na Łomnicę, Grań Wideł i Kieżmarski Szczyt. Fot. Damian Granowski
Ważniejsze wejścia
1615, czerwiec. Pierwsze wejście - David Frölich ze szkolnymi kolegami i być może przewodnikiem.
1906, 8 marca. Pierwsze wejście zimowe - Günter Oskar Dyhrenfurth, Alfred Martin.
Drogi
Wejście na Kieżmarski Szczyt jest łatwe, lecz nie prowadzi tam żaden szlak turystyczny, więc możliwe jest wejście turystyczne tylko z przewodnikiem.
Z Doliny Łomnickiej
Spod Łomnickiego Stawu idziemy starą ścieżką myśliwską do Lejkowego Kotła.
Orientacyjnie zaznaczony przebieg ścieżki do Lejkowego Kotła. Fot. Damian Granowski
Z Lejkowego Kotła ścieżką na północ do długiego żlebu spadającego z Huncowskiej Przełęczy.
Dół ww. żlebu. Fot. dg
Źlebem około 100 metrów do dużych bloków, gdzie odbijamy w lewo (skalna płyta) na grzędę po lewej stronie żlebu.
Podczas zejścia żlebem do Doliny Łomnickiej. Fot. dg
Grzędą do góry (wyraźna ścieżka). Później ponownie wchodzimy do żlebu. Nim do góry do Huncowskiej Przełęczy. Skąd kierujemy się w stronę Kieżmarskiego Szczytu. Trzymamy się prawej strony grani.
Zejście w kierunku Huncowskiej Przełęczy. Fot. Damian Granowski
Wychodzimy na Wyżnią Kieżmarską Przełęcz, skąd w lewo granią po skalnych blokach na wierzchołek (około 4 godziny). Zejście ok. 3 godz. Dla taterników zamieściłem opis zejścia ze szczytu, który znajdziecie w danej drodze wspinaczkowej. Chociażby tutaj: Zejście z Kieżmarskiego Szczytu.
Z Doliny Kieżmarskiej
Idziemy czerwonym szlakiem na Rakuskę Przełęcz, skąd w prawo trawersem do Doliny Huncowskiej. Idziemy jej dnem do podstawy żlebu spadającego z Huncowskiej Przełęczy. Nim na przełęcz, skąd droga jak w opisie "Z Doliny Łomnickiej.
Południowa ściana
W Dolinie Łomnickiej jest południowa ściana i południowo-zachodnia. Obie ściany ograniczone są Filarem Mogilnickiego (opadającym do górnych partii Cmentarzyska). Od ściany południowej Kieżmarskiej Czuby oddziela ją żleb Wyżniego Kieżmarskiego Przechodu.
Dojście spod Łomnickiego Stawu
Obchodzimy staw naokoło i tam gdzie wpada potok, przechodzimy przez mostek na wygodną ścieżkę. Ścieżką około 30-45 minut pod ścianę.
Orientacyjnie zaznaczony przebieg ścieżki pod południową ścianę Kieżmarskiego Szczytu. W sumie też do Lejkowego Kotła. Fot. Damian Granowski
Dojście z Doliny Kieżmarskiej
Najłatwiej przejść Tatrzańską Magistralą (szlak czerwony). Blisko schroniska Skalnate Pleso znajdziecie ścieżkę odbijającą w prawo. Czas podejścia około 2,5-3 godziny.
Filar Mogilnickiego III, 1931 H. Mogilnicki, A. Zalewski
Płyty Pochylego VIII-, 1967 M. Cerny, D. Jagersky, O. Pochyly, P. Pochyly, J. Unger-Zrust
Żółte Okapy VIII, 1975 J. Rybicka, J. Smid
Lewa depresja - Puškáš IV, 1949 A. Puskas, A. Szabo
Cesta do hor (VIII-) / 2003 M. Balaz, I. Mincik
Krawędź filara Birkenmajera (V, A2) 3h / 1974 L. Jon, S. Silhan
In memoriam Čondl-Rose VII, 1974 L. Jón - S. Šilhán
Obrovský kút (Wielkie Zacięcie) VI+, 1967 I. Dieska, M. Plzak, P. Pochyly, J. Unger-Zrust
Prawym kantem Wielkiego Zacięcia V+ A3, 1981 A. J. J. Križo
Vyhliadková cesta V+ A2 1971 Z. Drlík - V. Prokeš
Droga Birkenmajera i Zachód Birkenmajera IV, 1930 Wincenty Birkenmajer, J. K. Dorawski
Prawy Puškáš V, 1948 J. Petrlova, A. Puskas
Płyty Kriššaka VI, 1970 M.Krissak, G. Hak, M. Neuman, V. Petrik
Lipka - Święcicki V, 1976 P. Lipka, Wojciech Święcicki
Prawym filarem ściany V- (Filar Grosza) - 1912, A. Grosz, G. A. Hefty i I. Laufer
Martiš - Špánik VA0, 1975 J. Martis, J. Spanik
Blcha in memoriam V+, 1981 V. Brichta - A. Formánek
Total free jazz VIII, 1989 P. Ondrejovic, J. Vondercik
Tulák po hviezdach VIII-, 1991 P. Ondrejovič, J. Čech, E. Halásek
Fialov Kút VI-, I. Fiala i tow.
Jašterica V+ 1992 J. Svrček - J. Hreus
Čertova svadba IX-, 1993 M. Heuger - O. Bajana
Południowo -zachodnia ściana
250 metrowa południowo-zachodnia ściana opada do Cmentarzyska. W ścianie wyodrębnia się trzy filary i dwa długie żleby.
Prawym żlebem pd.-zach. ściany Cmentarzyska V - 1921 - A. Grosz i A. Wawrek
Środkowym Filarem pd.-zach. ściany V+ A0 - 1963 - J. Andrasi, L. Petrik i M. Plzak
Lewym żlebem IV - 1920 - I. Keczely i A. Tay
Mały Kieżmarski Szczyt, Kieżmarski Szczyt (pn.-zach. ściana) i Widły widoczne z Doliny Dzikiej. Fot. Damian Granowski
Północna-zachodnia ściana
Wysoka na ponad 500 metrów ponad Miedzianą Kotliną. W 1/3 przecina ją Miedziana Ławka. Z lewej strony ograniczonna jest żlebem spadającym z Wyżniej Kieżmarskiej Przełęczy. Z prawej strony pn.-zach. żleb Kieżmarskiej Przełęczy.
Droga Grosza (II m.IV+) 2h 30min (od Miedzianych Ławek) / 1927 E. Payer, Alfred Grosz, G. Lingsh, G. Seid
Środkową częścią pn.-zach. ściany III - 1949 - Jozef Dostal Eugen Nemes, Alexander Srnka, Ladislav Vitek i Pavel Vitek
Ciekawostki
Z Kieżmarskiego Szczytu na Łomnicę prowadzi jedna z najwspanialszych tatrzańskich granii: Grań Wideł.
Cytaty
Zdjęcia
Kieżmarski Szczyt . Źródło: gekony.wordpress.com
Masz zdjęcia? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy!
Filmy
Masz filmy? Podeślij linka w komentarzach, a chętnie zamieścimy
Komentarze obsługiwane przez CComment